De Ultieme Parasportgids - een ParaWatcher Podcast.

Eind deze maand spelen de cp-voetbalvrouwen hun tweede internationale toernooi. De sport stond – voor mannen – tot en met 2016 op de Paralympische Spelen, en voor de vrouwen is ‘ie enorm in ontwikkeling. En bij die ontwikkeling horen de nodige uitdagingen en hobbels: ‘Het WK vorig jaar was een prachtige ervaring, maar mentaal ook confronterend.’

De Nederlandse vrouwen voetbalden zich vorig jaar naar een vierde plaats, van vijf deelnemende landen, op het allereerste WK. Een leerzame én heftige ervaring, zegt aanvoerster Norah Verkleij. ‘We wisten vooraf dat we allemaal gekeurd en geclassificeerd moesten worden, maar wat dat precies inhield, wisten we niet. Ze gaan echt op zoek naar je zwakke punten, op zoek naar je beperkingen. Mentaal was dat zwaar.’

Toch neemt het team een positieve ervaring mee richting het tweede toernooi: de Nations League in het Deense Korsør (19-22 oktober). ‘Wij hebben al eens zo’n toernooi meegemaakt’, blikt ze vooruit op het vierlandentoernooi. ‘We hopen dat we daarmee toch een beetje voorsprong hebben op de tegenstanders.’

Naast Norah praat ik in aflevering 80 van de ParaWatcher Podcat met Peter Kas, bestuurslid van Stichting CPVV (CP-voetbalvrouwen). 

Meer weten?

Voor het eerst won het Nederlands bocciateam dit jaar goud op een internationaal titeltoernooi. Sterker nog: drie keer goud. Een luxe die de sport in Nederland nog nooit heeft meegemaakt. Bondscoach Roy de Haas zag het niet aankomen: ‘Alles viel op zijn plek. Wat het zegt richting de toekomst? In elk geval dat we goed bezig zijn!’

Boccia maakte de afgelopen tien jaar een enorme ontwikkeling door. Van één keer in het weekend trainen in een klein gymzaaltje van een mytylschool in de bossen achter Nijmegen tot een fulltime programma in Nationaal Trainingscentrum Sporthallen Zuid in Amsterdam. En nu dus drie keer Europees goud. Hoe zag Roy de sport zich ontwikkelen? En waar liggen de uitdagingen richting de komende jaren? Dat, en meer, bespreek ik met hem in aflevering 77 van de ParaWatcher Podcast.

Via via hoorde ik ergens in mei dat de VNPD zou worden opgericht: de Vereniging van Nederlandse Paralympische Deelnemers. Een club waar alle Nederlandse paralympiërs – van Rome 1960 tot nu – welkom zijn. Maar: waarom nu die club? ‘We mogen als paralympiërs wel wat trotser zijn op wat we hebben gepresteerd.’

Ik sprak tijdens de eerste reünie van de VNPD met voorzitter Theo van der Meijden (New York 1984) en bestuurslid Gerda Stokkel (Innsbruck 1988, Barcelona 1992 en Atlanta 1996) over de vereniging.

‘De olympiërs hebben al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw zo’n club; wij nu pas. Hoe dat komt? Toentertijd had paralympische sport nog niet zo’n aanzien als nu. Misschien terecht, maar we hebben het pad geëffend voor waar de sport nu is. We zijn in dat opzicht te bescheiden geweest.’

De European Para Championships zijn voor de wat “kleinere” sporten een mooie kans om ervaring op te doen met zo’n groot evenement. Zo ook voor parabadminton, dat normaal EK’s kent die nauwelijks aandacht krijgen. Maar: hoe staat de sport er eigenlijk voor? ‘Financieel hebben we niks te besteden’, zegt coach Ilse van de Burgwal. ‘Of dat een probleem is? Ja. Maar ik probeer positief te blijven.’

In Rotterdam komen Sophie van den Broek, Meike de Kraa, Joshua Donker en Jareth van der Weijden in actie. Van de Burgwal coacht de vier. ‘Vanuit NOC*NSF en Badminton Nederland is er geen financiële steun voor het team’, zegt ze. ‘Sporters moeten dit soort toernooien zelf betalen. Dat vraagt iets enorms van ze. Ze kunnen niet alleen focussen op zo goed mogelijk zijn, maar moeten ook de financiële kant regelen.’

Meer weten?

Tijdens grote parasportevenementen is de mixed zone dé plek voor interviews met sporters. Tijdens de WK para-atletiek in Parijs is dat niet anders. Maar ... Wat kún je als journalist in die gemengde zone? In deze aflevering vier ‘eerste reacties’ na het verspringen. 

Grote, diepgaande interviews maken tijdens een toernooi is vaak lastig. De focus ligt zó op de prestaties, dat afleiding in de vorm van een goed gesprek er niet bij past. In Parijs was dat niet anders. De eerste reacties, vol emoties – blijdschap, verdriet, teleurstelling – maken veel goed. En leveren minstens zo mooie verhalen op.

In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast hoor je verspringers Fleur Jong, Marlène van Gansewinkel, Joël de Jong en Noah Mbuyamba.

Boogschieten is een van de eerste sporten die paralympisch beoefend werd. Toch is Nederland al sinds 2012 afwezig in die sport. Daar moet verandering in komen, als het aan schutters Roy Klaassen, Mark de Gier en coach Pier Elzinga ligt. ‘Als alles op de juiste dag goed valt, zit Parijs erin’, zegt Pier. Roy en Mark zijn iets voorzichtiger.

Roy en Mark zullen Nederland dit jaar vertegenwoordigen op de wereldkampioenschappen in Tsjechië en de Europese titelstrijd in Rotterdam; tijdens de European Para Championships. Zij zien nog genoeg uitdagingen op weg naar de top. ‘Veel schieten, meer ervaring, meer punten. Dat is het belangrijkste dat we moeten doen. En die uitdagingen moeten we zoeken in internationale wedstrijden. In Nederland zijn er te geen schutters op ons niveau.’

European Para Championships

In augustus vindt de eerste editie van de European Para Championships, zeg maar de Europese Paralympische Spelen, plaats in Rotterdam. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook sporten waar je minder over hoort: taekwondo, judo, boogschieten en goalball. In aanloop naar de EPC zoek ik in de ParaWatcher Podcast uit wat er in Nederland in die onbekendere sporten gebeurt. Eerder maakte ik afleveringen over goalball en judo. Die zijn hier te beluisteren:

Toen chef de mission Esther Vergeer de vraag kreeg wat haar doelstellingen waren voor Parijs 2024, ging haar antwoord niet over het aantal medailles. Het ging over de bekendheid en de toekomst van de paralympische sport. Ook na 2024. Met Esther en Eelke van der Wal, prestatiemanager paralympische sporten bij NOC*NSF, praat ik over die toekomst. Hoe moet die er volgens hen uitzien? “We willen niemand uitsluiten. Het gaat erom hoe we kwalitatief alles uit de paralympische sport halen. Dat moet de leidende gedachte zijn.”

Zijn medailles dan niet belangrijk? Welke veranderingen zien Esther en Eelke? Waar liggen de kansen? Wat vindt de internationale sportwereld? En op welke termijn zien ze die veranderingen? Dat hoort je allemaal in deze discussie.

Meer weten?

Ik sprak rolstoeltennisster Jiske Griffioen de afgelopen jaren regelmatig. Eerst vertelde ze me dat ze géén rentree ging maken, en toen het dat tóch werd, dat ze niet naar de Paralympische Spelen zou gaan. Tot ik in de wandelgangen hoorde … Nou ja, je snapt het wel.

Hoog tijd om haar te vragen hoe het nou zit. Ze is inmiddels weer nummer 3 van de wereld, dus alles is mogelijk. Waarom dit “tweede tennisleven”? Wat zijn haar ambities? En hoe zit het nou met Parijs 2024?

Meer weten?

De vier beste rolstoelbasketbalclubs van Europa zijn deze week in Nederland. In Bemmel om precies te zijn. Daar strijden Amiab Albacete en CD Ilunion uit Spanje en Thüringa Bulls en RSV Lahn-Dill uit Duitsland om de titel in de Champions Cup. Dat is zeg maar de Champions League rolstoelbasketbal

Toine Klerks haalde met stichting Basketball Experience Nederland het toernooi naar Bemmel. Een toernooi zonder Nederlandse clubs dus. En Quinten Zantinge is een van de drie Nederlandse spelers die in actie komt. Hij speelt bij RSV Lahn-Dill. Jitske Visser en Arie Twigt spelen bij die andere Duitse club: Thüringa Bulls.

Wat zijn Quintens verwachtingen van de twee dagen in Bemmel? En waarom is dit toernooi in Nederland? Dat en meer hoor je in deze aflevering.

Voetbal is er voor iedereen, ook voor sporters met een handicap. Voetbalbond KNVB kent zeven vormen aangepast paravoetbal; van A tot G. Niet iedereen zal de wereldtop halen, dat is ook niet het doel, maar met elke doelgroep gaat de bond voor het hoogst haalbare.

In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast praat ik met Marcel Geestman, hoofd passend voetbal. Hij legt me uit wat het “Passend-voetbal-ABC” is en hoe de KNVB bezig is de sport te laten groeien, van de A van amputatievoetbal tot de G van g-voetbal. 

CP-voetbal was tot en met de Paralympische Spelen van Rio 2016 de sport waarin Nederland het meest succesvol was. De sport verdween van het paralympisch programma en hoe staat het team er nu voor? Daar praat ik over met Stephan Lokhoff, recordinternational en sinds een paar jaar bondscoach van het team. 

Tot slot praat ik met Devon Geurden. Hij verloor zijn arm bij een motorongeluk en is nu keeper van het Nederlands amputatievoetbalteam. Waar ligt voor hem de uitdaging, wat is het doel voor dat Oranje?

Meer weten?

In 2012 was hij als judoka genomineerd voor de Paralympische Spelen, toen hij zijn schouder brak. Einde oefening. Hij maakte de overstap naar triatlon, maar daar was hij afhankelijk van een guide om te sporten. En nu is hij terug als judoka. Voor Daniël Knegt (39) blijft het pionieren. Parijs 2024 zou de cirkel voor hem rond maken.

Vorig jaar werd Daniel nummer 7 op de wereldkampioenschappen, hij is op dit moment 8e op de wereldranglijst. Zijn belangrijkste doel dit jaar? De European Para Championships in Rotterdam, kort daarna de WK in Birmingham en daarna: Parijs 2024. Al wil hij niet alleen zelf presteren, maar ook de sport laten groeien.

European Para Championships

In augustus vindt de eerste editie van de European Para Championships, zeg maar de Europese Paralympische Spelen, plaats in Rotterdam. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook sporten waar je minder over hoort: taekwondo, judo, boogschieten en goalball. In aanloop naar de EPC zoek ik in de ParaWatcher Podcast uit wat er in Nederland in die onbekendere sporten gebeurt.

Meer weten?

Na ruim anderhalf jaar maakte alpineskiester Claire Petit (19) afgelopen week haar rentree in een internationale wedstrijd. In januari 2022 leek ze op weg naar kwalificatie voor de Paralympische Winterspelen, tot ze vlak voor de finish viel en haar sleutelbeen brak. Het was het zoveelste hoofdstuk in een lang medisch dossier.

Ik sprak Claire tijdens de laatste World Cup van het seizoen over de lastige maanden die ze gehad heeft, over terugkomen na blessures, over het niet halen van de Winterspelen van 2022, over haar nieuwe doel – de Winterspelen van 2026 – en over hoe fijn het is dat ze weer kan racen. Dat ze terug is in de sneeuw. 

Meer weten?

Wie de kwalificatieregels leest voor Parijs 2024, zou kunnen denken: dat moet rolstoelschermster Iris Tenkink wat hoofdbrekens kosten. Het lijkt een route vol hobbels, mitsen en indien-dit-dan-dat. Iris houdt het liever simpel: ‘Ik moet volgend jaar in de top-6 staan.’

Rolstoelschermster Iris Tenkink is in Pisa voor de tweede World Cup van het jaar. Elk toernooi telt sinds afgelopen november mee als kwalificatiemoment voor Parijs 2024. En in mei 2024 wordt dan de wereldranglijst opgemaakt. En op basis daarvan worden de tickets voor de Paralympische Spelen op een bijna onmogelijk te begrijpen manier verdeeld. Zelf wil ze er niet te veel druk op leggen: elk toernooi het maximale presteren en dan zien we volgend jaar wel of het genoeg is.

En ik begin aflevering 56 van de ParaWatcher Podcast uiteraard met een blokje ParaNieuws.

Handbiker, triatleet en wheeler. Jetze Plat is het allemaal. We spraken elkaar een half jaar geleden, toen hij net zijn debuut gemaakt had  in demarathons van Berlijn en Londen. Een nieuwe trainingsprikkel, niet persé een nieuwe afslag in zijn carrière. Maar gezien de resultaten die hij daarna boekte - Nederlandse records op de 1.500 en 5.000 meter én de marathon … Is dat nog steeds zo? Of moeten we stiekem rekening houden met Jetze op de marathon tijdens de Paralympische Spelen.

En dus belde ik opnieuw met Jetze. Hoe kijkt hij nu aan tegen de marathon? Nog steeds als trainingsprikkel, of meer dan dat? Want in zijn programma voor 2023 is het vooral marathons en triatlons, handbiken lijkt dit jaar meer een bijnummer ...

Nog een paar maanden, dan begint in Rotterdam de eerste editie van de European Para Championships (EPC), zeg maar de Europese Paralympische Spelen. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook minder bekende sporten als taekwondo, judo, boogschieten, schietsport en goalball. In aanloop naar de EPC ga ik kijken wat er in die sporten in Nederland gebeurt. Eerst goalball: een teamsport met een bal voor mensen met een visuele beperking.

Ik praat in deze aflevering met bondscoach Krista van Alten over de huidige status van het mannenteam, over de uitdagingen en ambities, hoe zij in de sport terecht is gekomen en natuurlijk over de vraag: wat ís goalball eigenlijk?

Meer weten?

De wielrenners en handbikers bereiden zich op dit moment voor op hun seizoen; in eigen land of in Zuid-Europa. Opvallend: wereldkampioen handbiken Mitch Valize is nog in Nederland. Hij traint in zijn thuisomgeving; Zuid-Limburg.

Maar waarom kiest Mitch voor de Cauberg, de Keutenberg en Eyserbosweg, waar collega’s de Coll de Rates, Puig Major of El Teide bedwingen? Ik ga het hem in het komende halfuur vragen. En natuurlijk móeten we toch nog een keer terugblikken op misschien wel zijn allermooiste overwinning: paralympisch goud in de wegwedstrijd. Met nog 500 meter te gaan lijkt hij verslagen, maar dan …

Rolstoelbasketbalster Bo Kramer stopte afgelopen jaar bij haar club Hot Rolling Bears Essen. Ze wilde zich focussen op het Nederlands team. Vorige week werd ze gepresenteerd bij Loughbrough Lightning, kampioen van de Premier League in Engeland. Hoe kwam dit tot stand?

Ik sprak Bo in aanloop naar haar debuut in de Premier League, komende zondag tegen de Worcester Wolves. Hoe is Loughbrough bij haar terecht gekomen? Is er sprake van onderhandelingen? En waarom wil ze nu toch weer een club? Wat betekent dit voor het drukke jaar dat het Nederlands team te wachten staat, met zowel een WK als EK; allebei cruciaal op weg naar de Spelen in Parijs?

Het pre-paralympisch jaar 2023 begint natuurlijk met vooral veel wintersport. In Finland is de eerste World Cup snowboarden aan de gang, in Zwitserland de wereldbeker voor de skiërs. Maaike Bennink is daar een van de Nederlanders aan de start. 

Maaike Bennink is de eerste – en nog altijd enige – Nederlandse met een visuele beperking die op dat niveau skiet. Dat gegeven zorgt voor de nodige uitdagingen: ze moet een goede guide hebben die haar naar beneden loodst over de piste, ze is nog op weg naar de top, heeft dus nog geen A-status of iets dergelijks bij NOC*NSF, waardoor ze alle financiële middelen nog zelf moet regelen. En dus combineert ze werk, fundraising én topsport. Een bijna onmogelijke combinatie.

Een mooi moment om eens van haar te horen hoe ze dat allemaal combineert. Al liet haar agenda het bijna niet toe om elkaar te spreken …

In 2021 speelde hij zijn eerste Grand Slams en won hij paralympisch goud. Dit jaar zette hij die lijn door en deze week is rolstoeltennisser Niels Vink (20) officieel gekroond tot 'wereldkampioen' in de quad-divisie. Het is de titel die je krijgt als nummer 1 van de wereld. We spraken elkaar al eerder, maar toen ging er iets mis met de opname. Dus nu in de herkansing. Een terugblik op het paralympisch jaar 2021, succesjaar 2022, het spelen van Grand Slams, hoe hij ooit begon met tennis, de rivaliteit met dubbelmaatje Sam Schröder, vooruitblik op 2023 en meer.

Volgend jaar, van 8 tot 20 augustus, zijn de European Para Championships in Rotterdam. Een gecombineerd Europees kampioenschap voor 10 parasporten. Ahoy wordt de centrale locatie, met aanvullend iconische locaties in de stad om de sporten écht bij het publiek te brengen. Het toernooi werd deze week officieel gepresenteerd. Tal van betrokkenen blikten vooruit op deze eerste editie van wat liefkozend wel de Europese Paralympische Spelen genoemd worden.

Ik spreek in deze podcast ‘founder’ Eric Kersten (Team TOC), Raymon Blondel als president van het Europees Paralympisch Comité en rolstoeltennisster Jiske Griffioen. Waar kijken zij naar uit? Wat zijn de verwachtingen? En: is dit eenmalig, of wordt dit iets blijvends?

De Nederlandse parazwemtop jaagt deze week in Rotterdam op WK-limieten. Wie aan de gestelde eisen voldoet, mag in 2023 naar de WK in Manchester. O ja, je moet ook een geldige handicapclassificatie kunnen overleggen. Daarom doet Jonne Moleman in Rotterdam niet mee.

Zij voldeed op liefst vijf onderdelen aan de limieten voor de Paralympische Spelen in 2021, maar was er in Tokio niet bij. Want last minute kwam haar handicapclassificatie niet rond. Ik blik met Jonne Moleman (22) terug op de afgelopen twee jaar, én vooruit. Want ze is nog niet klaar met topsport; ze wil in januari een nieuwe classificatiekeuring ondergaan.

En ze durft te dromen. Als alles gaat zoals ze wil, is ze er straks in Parijs wél bij.

Vlak voor in Tokio 2021 vertelde zwemster Chantalle Zijderveld me dat ze na de Spelen een punt achter haar topsportcarrière ging zetten. Op 22-jarige leeftijd. Ze had in de tien jaar ervoor – zo lang zat ze al bij de nationale selectie – haar jeugd gemist, haar studententijd, de bijbehorende feestjes en wilde aan haar maatschappelijke carrière beginnen.

Ik schreef haar verhaal op in het boek Ik was nooit in Tokio. En na de Spelen in Japan stopte Chantalle dus. Tot vorige week, toen ze bekendmaakte dat ze haar comeback ging maken. Ze is terug als topsporter. Ik had het niet zó snel verwacht; iets meer dan een jaar pas na haar pensioen, maar helemaal verbazen deed het me niet. Dus die vraag – Chantalle, wat doe jij nou? Nee. Die heb ik dit keer niet gebruikt. Maar toch: waarom deze supersnelle comeback?

En ik sprak deze week ook met rolstoelbasketbalster Ilse Arts. Na Tokio 2021 stond er nog een soort van rekening open tussen ons. En dat heeft ook te maken met het boek Ik was nooit in Tokio. Aan het einde van deze podcast hoor je hoe dat zit.

Het werelduurrecord voor handbikers stond sinds 2019 op naam van Jetze Plat: 44 kilometer en 749 meter. Hij pakte het af van Geert Schipper, die deze week nieuwe poging deed. Zijn doel vooraf was duidelijk: de lat zó hoog leggen dat niemand het ooit nog wil aanvallen. En dat lukte.

In het Sportpaleis Alkmaar kwam Geert Schipper tot een afstand van 47 kilometer en 289 meter; ruim 2,5 kilometer verder dan Jetze Plat in 2019. Ik spreek rond deze recordpoging met uittredend recordhouder Jetze Plat, ‘knutselaar’/equipment manager Roel van der Hooft én uiteraard met Geert Schipper.

Ze is al sinds februari 2021 ongeslagen, won 9 grandslamtitels op rij, staat een straatlengte voor op alle concurrenten op de wereldranglijst en sluit voor het vijfde jaar op rij het seizoen af als nummer 1 van de wereld. Rolstoeltennisster Diede de Groot speelt deze week de Wheelchair Tennis Masters in eigen land; in Oss. Een mooie gelegenheid om terug te blikken.

Ik sprak Diede afgelopen maandag in Oss over (weer) een historisch seizoen, de vergelijking met Esther Vergeer en: hoe houd je jezelf scherp als je altijd maar wint?

Baanwielrenster Caroline Groot is regerend wereldkampioene op de 500 meter. Toch is paralympisch goud een mission impossible. En dus twijfelt ze een beetje over doorgaan tot de volgende Spelen. Deze week verdedigt ze haar titel tijdens de WK in Saint-Quentin-en-Yvelines, op de wielerbaan waar de paralympische wedstrijden in 2024 plaats gaan vinden.

Hoe zit dat nou met dat paralympisch goud? Waarom is er maar één wedstrijd per jaar voor de baanwielrenners? Waarom is classificatie in haar ogen niet nodig? En wat zijn haar ambities?

Dressuuramazone Sanne Voets is genomineerd voor de FEI Award ‘Best Athlete’. Het is de internationale prijs voor de beste paardensporter van het jaar, die met uitzonderlijke prestaties de sport naar een hoger niveau heeft getild. Toch is winnen niet het belangrijkste voor de 7-voudig wereldkampioene, die ook nog eens vier Europese titels en drie paralympische titels op zak heeft.

In deze podcast praat ik met de 36-jarige amazone over haar nominatie, over het welzijn van haar paard Demantur, over het afgelopen seizoen waarin twijfels de overhand hadden en over de route richting haar mogelijk vierde Paralympische Spelen: Parijs 2024. Nederland heeft zich als team gekwalificeerd, maar wie de tickets krijgen wordt pas kort voor de Spelen beslist. En wil Sanne daar opnieuw de wereld versteld doen staan met een opvallende kür op muziek?

Nog precies 2 jaar, dan zijn de Paralympische Spelen in Parijs afgelopen (8 september 2024 dus). Hoe kijken we dan terug op de media-aandacht? Weer met het cliché "wat hoor je toch weinig over de paralympische sport?" Of gaan we daar iets aan veranderen. De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan het plan voor Paranieuws.nl, het platform voor paratopsportnieuws waar media, sportorganisaties, sporters én het publiek van moeten gaan profiteren. In deze extra aflevering praat ik je bij.

De Nederlandse skiërs en snowboarders kwamen afgelopen dinsdag terug uit Beijing. Vroeg in de ochtend kregen ze op Schiphol een welkom thuis door familie en vrienden. Zes sporters en chef de mission Esther Vergeer schoven bij mij aan om terug te blikken op de ruim twee weken in China.

Het bleek het ideale moment om terug te kijken: iedereen zat nog vol in de Spelen-vibe, maar de eerste emoties waren er ook af. En dus waren het zeven interessante, eerlijke gesprekken. Over tegenvallende prestaties, blijdschap om medailles, de sfeer in de ploeg, Chinese dominantie én hoe het richting Milaan-Cortina 2026 beter kan.

Je hoort in deze podcast natuurlijk medaillewinnaars Niels de Langen (zilver en brons), Jeroen Kampschreur (zilver) en Chris Vos (zilver). Ook sprak ik met zitskiester Barbara van Bergen, snowboarders Renske van Beek en Lisa Bunschoten en dus chef de mission Esther Vergeer.

Parijs is nog ver. Nog 895 nachtjes slapen.

Als journalist was ik sinds 2012 bij alle Paralympische Spelen. Fotografe Mathilde Dusol gaat zelfs al sinds 2000 naar de Spelen. Dit keer zijn we er voor het eerst niet bij. Waarom niet? Hoe beleven we dat? Is het erg? Of jammer? Of…?

In de nacht van 5 op 6 maart, tijdens de Super G en kwalificatie van de snowboardcross, zijn we in Hotel Papendal bij elkaar gaan zitten om hierover – en over nog veel meer – te praten.

Beijing is in volle gang, Parijs is nog ver. Nog 902 nachtjes slapen.